ترس

کدامین چشمه  شدسمی

که آب از آب می ترسد

و حتی ذهن ماهیگیر

از قلاب می ترسد

گرفته دامن شب را

سکوتی آن چنان مبهم

مژه از چشم و چشم از پلک و پلک از خواب می ترسد.

برج لاجیم

برج لاجیم  گواه تاریخ پر فراز و نشیب سوادکوه

برجی استوار و زیبا واقع در روستای لاجیم در دهستان کسیلیان بخش مرکزی زیرآب نظاره گر تاریخ و مناظر زیبای سوادکوه است. این برج در محل به امامزاده عبدالله شهرت دارد. برج لاجیم بدنه ای استوانه ای شکل و گنبدی دو پوش با نمای بیرونی کلاه درویشی دارد و نمای داخلی آن به صورت مدور است.

اهمیت این برج علاوه بر شیوه ی معماری به دلیل دارا بودن دو رشته کتیبه ی آجری به خط کوفی و پهلوی است که مبین تداوم و بقای خطوط پهلوی تا ابتدای سده ی میانی اسلامی است.

کتیبه های فوق را با آجرهای تراشیده ساخته و در زمینه ای از گچ سفید در قسمت فوقانی بدنه نصب نموده اند. در بالای آنها نیز تزئینات آجری به شکل گل چند پر و یک ردیف مقرنس کاری به چشم می خورد. به استناد کتیبه موجود این مکان مدفن ابوالفراس شهریار بن عباس و تاریخ ساخت آن سنه ثلاث عشر و اربعمائه (413هـ.ق) عمل الحسن بن علی است.

ابوالفراس شهریار بن عباس از خاندان باوندی و با توجه به تاریخ مازندران، باوندیان از سال 45 تا 750 هـ.ق طی سه دوره در مازندران حکومت نمودند.

در دوره ی اول پادشاهان باوند یا اسپهبدان از سال 45 تا 397 هـ.ق در قسمت های سوادکوه، دودانگه (فریم) حکومت نمودند و به ملوک جبال معروف بودند. در دوره دوم پادشاهان این دوره که به اسپهبدان باوند معروف بودند از سال 446 تا 606 هـ.ق حکومت نمودند و بعد از تسلط بر آل زیار سرزمین طبرستان را متصرف شدند.

 در دوره ی سوم پادشاهان این دوره که به کینخوار معروف بودند از سال 647 تا 750 هـ.ق بر نواحی آمل فرمانروایی داشتند. با توجه به مراتب فوق برج لاجیم در فاصله ی دوره اول باوندی و ظهور دومین سلسله ی این خاندان احداث گردیده است. یعنی زمانی که تمامی دشت و نواحی مازندران قریب به هفتاد سال در دست آل زیار بود و سلاطین باوندی در کوههای جنوب ساری ( پایتخت سابقشان) مأمن گزیده و منتظر فرصت بودن که مجدداً حکومت مازندران را در دست گیرند.

هم اکنون برج لاجیم به عنوان یکی از شاهکار های معماری قرن پنجم هـ.ق به شماره 185 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده و تحت حفاظت اداره ی کل میراث فرهنگی استان مازندران میباشد + نوشته شده در چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۲ ساعت 16:45 توسط ahmadali safaei  | نظرات

ویکی پدیا

ویکی‌پدیا (به انگلیسی: Wikipedia)‏ یک دانشنامهٔ اینترنتی چندزبانه با محتویات آزاد است که با همکاری افراد داوطلب نوشته می‌شود و هر کسی که به اینترنت دسترسی داشته باشد می‌تواند مقالات آن را ویرایش کند. نام ویکی‌پدیا واژه‌ای ترکیبی است که از واژه‌های ویکی (وب‌گاه مشارکتی) و انسیکلوپدیا (دانشنامه یا دائرةالمعارف) گرفته شده‌است. هدف ویکی‌پدیا آفرینش و انتشار جهانی یک دانشنامهٔ آزاد به تمامی زبان‌های زندهٔ دنیاست.

لایه های زمین در شهرک غرب مورب است

نوشته شده در چهارشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۲ ساعت 9:56 توسط ahmadali safaei  | نظرات

مطالعات  و یافته های زمین شناسی که توسط شرکت هندسه پارس کاوش  پس از اینکه گود پروژه ایران زمین در تاریخ 92/07/11 دچار گسیختگی گردید،  انجام شده حاکی از آن است که  لایه های زمین در بخش گسترده ای از شهرک غرب، از جمله در خیابان ایران زمین دارای شیب در حدود 45 درجه است.

این لایه ها تناوبی از  شن و ماسه چسبنده و  رس بسیار سخت هستند.

لایه رس بر اثر جذب آب می تواند سست شود. متغیرهای مقاومتی لایه های رسی باید با توجه به رفتار لایه های زهکشی شده و نشده تعیین گردد. در ضمن احتمال برخورد به خاک دستی در این منطقه بسیار زیاد است. عمق خاک دستی از خانه ای به خانه دیگر تفاوت دارد. یکی از ویژگی های مطالعات زمین شناسی هندسه پارس کاوش در این پروژه این بود که اطلاعات توپوگرافی قدیم مطالعه گردید و علاوه بر عمق خاک دستی، مسیر آبراهه قدیمی مشخی شد. این آبراهه های مدفون کماکان نقش مهمی در عملکرد ژئوتکنیکی زمین دارند.

هجرتی نو

ببار ابرطراوت از این گلستان رفت

ترنم و غزل از دانه های باران رفت

کسی که سایه خود را به آفتاب رساتد 

از این سرای شب آلوده نور باران رفت

کسی که رفع عطش را به کام آب رساند

برای آب حیات سوی رب جانان رفت

کسی که روح بلندش پر پریدن داشت

برای وصل به اوج فلک چه پران رفت

کسی که گام بلندش غم رسیدن داشت

برای دیدن جانان  هم او شتابان رفت

کسی که زهد و قناعت چراغ راهش بود

خوش آرمید به تابوت نور آسان رفت

کسی که اوج فلک پست جایگاهش بود

چنان نمود که تا جایگاه جانان رفت

کسی که چشم براه محبت یار است

ز بهر دیدت جانان به عرش خندان رفت

کسی که آمدنش فصل سبز رستن بود

برای وصل به باران عشق یزدان رفت

نمرده است به خورشید هجرتی نو داشت

به روز واقعه با قلب پر ز ایمان رفت