در علم مهندسی مواد ,,عمران ، مکانیک درسی به نام استاتیک وجود دارد ، وخلاصه درس این است که برای ایستادن و نیفتادن یک سازه باید مجموع نیروهای وارده بر آن سازه در سه جهت x و y و z برابر صفر باشد ،
این درس پیش‌نیاز درس مقاومت مصالح و آن هم پیش نیاز درس تحلیل سازه است ،
چندین سال قبل پُلی در ایالت نیویورک آمریکا فرو ریخت ، بعد از ۳۲ سال کارشناسان گزارش دادن که دلیل ریختن پل fatigue فَتیگ بوده است ،
سرتا سرعلم مقاومت مصالح هیچ مبحثی جذابیت ندارد الا همین مبحث فَتیگ، یعنی خستگی سازه در اثر بارگذاری متناوب ،
هیچ کدام از این بارگذاری‌ها به تنهائی از توان سازه خارج نیست ، اما همین متناوب بودن شان است که خسته‌اش می‌کند ، طاقت اش تمام می‌شود و می‌ریزد ،
این دقیقاً همان دلیلی است که بیشتر ما آدم‌ها بابت اش می‌میریم ، بابت تکرار بارهای کوچکی که تمام نمی‌شوند اما تمام می‌کنند.
ما عمدتاً از خستگی می‌میریم ، فقط اِشکال اش این است که درگزارش مرگ هیچ کس نمی‌نویسند دلیل مرگ ، خستگی !
به نظرمی رسد ، نه تنها بالاخره یک روز باید علم مقاومت مصالح را به علم پزشکی قانونی پیوند بزنند ، بلکه باید به روانکاوی هم پیوند بخورد ، چون خیلی مهم نیست که در گزارش مرگ هر آدمی چه می‌نویسند! فقط ای کاش همانطور که فرمولی برای اندازه‌گیری میزان تحمل یک سازه در مقابل خستگی وجود دارد ، فرمولی هم برای اندازه‌گیری میزان تحمل هر انسانی بود ، آن‌وقت شاید می‌شد یک سیستم هشدار دِهی روی هر کسی نصب کرد تا در مواقع حساس ، بعد از تحمل فشارهای متناوب ، به اطرافیان پیامی مخابره کند مبنی بر اینکه:
هشدار ! انسان مورد نظر به فَتیگ نزدیک می‌شود، لطفاً اگر او را دوست دارید ، کمی راحت اش بگذارید تا خستگی بارهای متناوب را آزاد کند و سپس آماده ادامه دادن و Reliability بشود ، در غیر این‌صورت شاهد فروپاشی و مرگ اش خواهید بود ،
لطفاً مراقب بار اضافی و متناوب بر روی جسم عزیزانمان باشیم تا در اثر خستگی ، سازه شان فرو نریزد ،
غصه خوردن نصف پیری است !
آهن اسفنجی ، آهک و دولومیت از طریق نوار نقاله وارد سایت فولاد سازی می شود و از طریق بین هایی که در بالای کوره قرار دارد در حین عملیات ذوب وارد کوره می شود.
میزان شارژ مواد به میزان جذب انرژی وابسته است. هر چه میزان توان ورودی به کوره بیشتر شود میزان شارژ مواد به کوره نیز افزایش می یابد.