برج لاجیم گواه تاریخ پر فراز و نشیب سوادکوه
برجی
استوار و زیبا واقع در روستای لاجیم در دهستان کسیلیان بخش مرکزی زیرآب
نظاره گر تاریخ و مناظر زیبای سوادکوه است. این برج در محل به امامزاده
عبدالله شهرت دارد. برج لاجیم بدنه ای استوانه ای شکل و گنبدی دو پوش با
نمای بیرونی کلاه درویشی دارد و نمای داخلی آن به صورت مدور است.
اهمیت
این برج علاوه بر شیوه ی معماری به دلیل دارا بودن دو رشته کتیبه ی آجری
به خط کوفی و پهلوی است که مبین تداوم و بقای خطوط پهلوی تا ابتدای سده ی
میانی اسلامی است.
کتیبه
های فوق را با آجرهای تراشیده ساخته و در زمینه ای از گچ سفید در قسمت
فوقانی بدنه نصب نموده اند. در بالای آنها نیز تزئینات آجری به شکل گل چند
پر و یک ردیف مقرنس کاری به چشم می خورد. به استناد کتیبه موجود این مکان
مدفن ابوالفراس شهریار بن عباس و تاریخ ساخت آن سنه ثلاث عشر و اربعمائه
(413هـ.ق) عمل الحسن بن علی است.
ابوالفراس
شهریار بن عباس از خاندان باوندی و با توجه به تاریخ مازندران، باوندیان
از سال 45 تا 750 هـ.ق طی سه دوره در مازندران حکومت نمودند.
در
دوره ی اول پادشاهان باوند یا اسپهبدان از سال 45 تا 397 هـ.ق در قسمت های
سوادکوه، دودانگه (فریم) حکومت نمودند و به ملوک جبال معروف بودند. در
دوره دوم پادشاهان این دوره که به اسپهبدان باوند معروف بودند از سال 446
تا 606 هـ.ق حکومت نمودند و بعد از تسلط بر آل زیار سرزمین طبرستان را
متصرف شدند.
در
دوره ی سوم پادشاهان این دوره که به کینخوار معروف بودند از سال 647 تا
750 هـ.ق بر نواحی آمل فرمانروایی داشتند. با توجه به مراتب فوق برج لاجیم
در فاصله ی دوره اول باوندی و ظهور دومین سلسله ی این خاندان احداث گردیده
است. یعنی زمانی که تمامی دشت و نواحی مازندران قریب به هفتاد سال در دست
آل زیار بود و سلاطین باوندی در کوههای جنوب ساری ( پایتخت سابقشان) مأمن
گزیده و منتظر فرصت بودن که مجدداً حکومت مازندران را در دست گیرند.
هم
اکنون برج لاجیم به عنوان یکی از شاهکار های معماری قرن پنجم هـ.ق به
شماره 185 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده و تحت حفاظت اداره ی کل میراث
فرهنگی استان مازندران میباشد
+ نوشته شده در چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۲ ساعت 16:45 توسط ahmadali safaei
|
نظرات