تفاوت Lamellar Tearing,وLamination

بین Lamellar Tearing و Lamination تفاوت وجود دارد و این نکته مهم میباشد که Lamination در ورق خام موجود میباشد ولی         Lamellar        Tearing در ورق قابل دیدن نیست و بعد از جوش در اثر تنش ناشی از کشش جوش در مقطع ضخامت پدیدار میشود.

ز عیوب ساخت اسکلت فلزی می‌توان به پارگی ورقی (Lamellar tearing) اشاره نمود. پارگی لاملار می تواند در زیر جوش به ویژه در ورق های فولادی نورد شده رخ دهد که دارای شکل‌پذیری ضعیف در ضخامت ورق است. ویژگی های مشخصه، علل اصلی و بهترین روش برای کاهش خطر پاره شدن لامالر توصیف شده است.

پارگی لاملار یک پدیده ترکی است که در زیر جوش اتفاق می‌افتد و ساخت و مونتاژ صفحات نورد شده فولادی دیده می‌شود. این پارگی همیشه در فلز پایه است که اغلب در خارج از منطقه پیش گرمایش یافته نیز دیده می‌شود و به صورت کلی موازی با مرز همجوشی دو فلزی است.

حالات پارگی

• کرنش ها باید در یک جهت عرضی کوتاه از صفحه اتفاق بیوفتند. این کرنش‌ها از انقباض فلز جوش در اتصال است اما می‌تواند به صورت بیشتری از به دلیل عکس‌العمل‌ها در سازه‌های نامعین است.
• جهت جوش باید به گونه ای باشد که کرنش‌های اتصال در عرض ضخامت ورق باشد.
• مصالح نسبت به پارگی مستعد باشد.

شناسایی عیوب ساخت اسکلت فلزی

ظاهر 

تشخیص اصلی وضعیت پارگی لاملار این است که اغلب در جوشهای شیاری روی قطعات T و جوشهای گوشه مشاهده می‌شود که معمولا در فلز میزبان موازی  با مرز همجوشی جوش و سطح ورق است. (شکل ۱). ترک‌ها می‌تواند در پنچه یا ریشه جوش پدیدار شود اما همواره همراه با نقاط دارای تمرکز تنش است.

شکست سطح

سطح شکستگی فیبری و چوبی با مقاطع موازی بلند است که نشان دهنده کم بودن شکل‌پذیری ورق فلزی در جهت ضخامت می‌باشد (شکل ۲).

شکل 1 – عیوب ساخت اسکلت فلزی – پارگی لاملار در جوش شیاری T

شکل ۲ – ظاهر سطح شکست در پارگی لاملار

متالوگرافی

چونکه پاره شدن لاملار با یک تمرکز بالایی از مصالح کشیده شده در جهت موازی با سطح صفحه همراه است، پاره شدن لاملار یا غشایی با ظاهر پله ای ظاهر می شود.

علت پارگی لاملار

به طور کلی سه شرایط وجود دارد که باید برای پارگی لامالر رخ دهد:

1. کرنش عرضی – کرنش‌های انقباضی در جوشکاری باید در جهت کوتاه صفحه، یعنی از طریق ضخامت صفحه، عمل کنند.
2. جهت گیری جوش – مرز همجوشی تقریبا موازی با سطح تماس صفحات است.
3. حساسیت مواد – این صفحه باید در سطح ضخامت از نظر شکل‌پذیری ضعیف باشد. بنابراین، اگر تنش های تولید شده در جوشکاری در جهت ضخامت باشد، خطر پارگی لاملار یا غشایی بیشتر خواهد شد. این خطر همچنین باعث افزایش سطح هیدروژن فلز جوش می شود.

عوامل موثر در کاهش خطر پارگی لاملار

انتخاب مصالح، طراحی اتصال، فرایند جوشکاری، مواد مصرفی، پیش گرمایش می تواند به کاهش ریسک پارگی لاملار کمک کند.

پارگی لاملار را فقط در ورق های فولادی نورد شده و نه فرج شدگی و ریخته گری مواجه می شوید. هیچ فولادی نیست که بیشتر در معرض پاره شدن لاملا قرار داشته باشد، اما فولاد با کاهش مقطع عرضی در ناحیه که معمولا با غلظت بالای سولفید یا اکسید نورد درگیر است، حساس خواهد بود. به عنوان یک قاعده کلی، فولاد با کاهش مقطع عرضی در ناحیه بیش از ۲۰٪ اساسا مقاومت در برابر پارگی لاملار است در حالی که فولاد با کمتر از ۱۰ تا ۱۵٪ کاهش مقطع عرضی در ناحیه باید در اتصالات به آرامی محدود شود (شکل ۳).

شکل ۳ – رابطه بین محتوای STRA و Slphur برای ورق با ضخامت ۱۲٫۵ تا ۵۰ میلیمتر

فولاد با مقاومت بالاتر دارای ریسک بالاتری هستند به ویژه وقتی که ضخامت بیش از ۲۵ میلیمتر باشد. فولادهای آلومینیوم با مقادیر کم سولفور (<0.005٪) دارای خطر کمتری هستند. تامین کنندگان فولاد می توانند صفحه‌هایی را که از طریق ضخامت مورد آزمایش قرار می گیرند با مقدار کاهش مقطع عرضی در ناحیه  بیش از ۲۰٪ تست کنند تا عیوب ساخت از بین برود.